නිදහස් සිතිවිලි ගලා යන්නට…
සවස් වරුවේ රාජකාරී වැඩ ඉවර වුණාට පස්සේ, සිසිල් සුළං රැල්ලක පහස විඳගන්න ගමන්ම ළඟ පාත තියෙන වීදියක් දිගේ ඇවිද ගෙන යාම සෑහෙන කාලයක ඉඳන් නොකඩවා කරන පුරුද්දක්. මේ කියන්නට යන්නේ ඒ වගේ ඇවිද ගිය එක්තරා සැන්දෑවක් ගැන. ඒ සරත් සෘතුවේ හවස් වරුවක්.... ඈතින් පෙනෙන හිම කඳු යාය අතරින් හිරු අහසේ ගිලිලා යන්න ඔන්න මෙන්න තිබුණු... Continue Reading →
මං කාමරයට ඇතුලු වෙද්දි තාත්තා හිටියේ කපු පුළුන් මෙට්ටය උඩ දිගාවෙලා... බිත්තිය පැත්තට හැරීගෙන. සෙරෙප්පු දෙක දොරකඩ දී ගලවලා දාලා, කාමරයට ඇතුලු වුණු වෙලාවේ ඉඳන්ම මගෙන් කිසිම සද්දයක් පිට වුණේ නැහැ. “නිදි ද?” ඇඳ දිහාවට එන ගමන් මං ඇහුවා. “කවුද මේ?” ඔහු මං දිහාවට හැරුණා. “මේ මම” “එන්න... මෙතැනින් ඉඳගන්න” ඔහු කිව්වේ ඇ‌ඳේ දිගාවෙලා හිටපු... Continue Reading →
මේසයක් උඩ බිත්තරයක්! හරිම සරල වාක්‍යයක්නේ! වාක්‍යය කියන කොටම බිත්තරයයි, මේසයයි ඔබේ හිතේ ඇඳිලා යන්න ඇති. ඒත් ඔබට හොඳටම විශ්වාස ද ඔබ හිතෙන් මවා ගත්ත රූපයයි, මම හිතෙන් මවා ගත්ත රූපයයි එකක්ම කියලා...? සමහරවිට ඔබේ හිතේ ඇඳිලා ගියේ මේසයක් මත තියෙන සුදු පාට කුකුළු බිත්තරයක් වෙන්න ඇති... නැතිනම් දුඹුරු පාට ගම් බිත්තරයක්...? ඇයි මේ බිත්තරය තාරා... Continue Reading →
දශකයේ අසික්කිතම ඡායාරූපය - සාමකාමී විරෝධතාකරුවන්ගේ ආහාර වේලට පවා ප්‍රහාර! “නාන්න යනවද…?” “අපොයි නැහැ... මම මේ නාන්න යන්න කියලා” “ඒක මිසක්... ඒත් මම හිතුවා මේ නාන්නවත් යනවද කියලා” “පිස්සුද...? මේ ටිකක් නාගන්න කියලා” ඇත්ත... හතර බීරි කතාවක් තමයි. ඒත් අද රටේ සිද්ධ වෙන බොහොමයක් දේවල් බොහොම දෙනෙක් තේරුම් ගන්නේ ඔන්න ඔය විදියට හතර බීරි තේරුම් ඇතිව... Continue Reading →
පළමු ඡායාරූපය ඡායාරූප තුනක්... තේමා පාඨ (slogans) තුනක්...! මුලින්ම කතා කරමු ඡායාරූපයක් ගැන. මේ ඡායාරූපයේ සිය ගණනක් මිනිස්සු එකම එක දිශාවක් දිහා බලාගෙන ඉන්නවා. එ් හැමෝගෙම මුහුණු ජීවයෙන් පිරිලා ඉතිරිලා ගිහින්. මේ සිය ගණනක් වූ මිනිස් රූ අතරේ එකම එක මිනිස් රුවක් විතරක් කැපිලා පේනවා. ඒ ඇයි? (පළමු ඡායාරූපය දිහා බලන්න... රතු පාටින් කවයක් ඇඳලා... Continue Reading →
“තමුන් දන්නව ද මම කවුද කියලා…?” ගුවන් තොටුපළ සේවයේ නිරත වෙලා හිටිය තරුණ නිලධාරියෙකුට මේ විදියට තර්ජනය කළේ මිල අධික කබායක් එක්ක ටයි පටියක් දාගෙන හිටපු “වැදගත් පන්නයේ මහත්තයෙක්”. ගුවන් යානයට ගොඩවෙන්න පෝලිම් හැදිලා හිටියා මිනිස්සු අතරින් හොර පාරෙන් පෝලිම පනින්නට ගිය මේ තැනැත්තාව ගුවන් තොටුපළ සේවයේ යෙදිලා හිටියා නිලධාරියා අතින් අල්ලලා නතර කළාට පස්සේ... Continue Reading →
(සිලිලාර බ්ලොග් අඩවිය සමග සම්බන්ධ වී සිටින එහෙත් සමාජ මාධ්‍ය පරිශීලකයන් නොවන පිරිසකගේ ඉල්ලීම මත පළ කරන ලිපියකි මේ. මුහුණු පොත වෙනුවෙන් මෑතක දී පළ කළ ලිපි දෙකක්, තනි ලිපියක් ලෙසින් බ්ලොග් අඩවිය වෙනුවෙන් මෙසේ සංස්කරණය කළ බව කරුණාවෙන් සලකන්න) V වන මිහිඳු ලංකා ඉතිහාසයේ දුර්වලතම පාලකයා සටහන් වූයේ අනුරාධපුර යුගයේ අවසන් භාගයේ දීය. ඒ... Continue Reading →
තැපැල් පෙට්ටිය ඇරලා බලද්දී මගේ නමට පාර්සලයක් ඇවිත් තිබුණා. පාර්සලය ඇතුළේ තිබුණේ පුංචි පොත් දෙකක්. වැන්කුවර් නුවර මගේ ලිපිනයට මේ පාර්සලය එවලා තිබුණේ ලංකාවේ මගේ නැන්දණියක්. පොත් දෙකටම තිබුණේ එකම නමක්, “අප උපන් මේ හෙළබිම බුදුන් උපන් ජන්බුද්වීපයයි”. පොත් දෙක අතට ගනිද්දී මුලින්ම මතුවුණු ප්‍රශ්නය තමයි ඇයි මේ තරම් කුඩා පොත් දෙකක් එකම නමකින් එකම අවුරුද්දක... Continue Reading →
“හැම දේකටම දේශපාලනය ගාවගන්න එපා!” නිතර අහන්න ලැබෙන කතාවක්. ඔය කතාව කියන අය ඒ එක්කම කියන තවත් කතාවකුත් තියෙනවා. ඒ තමයි “කවුරු ආවත් ඔච්චරයි!” මේ කියන කාරණාවල ඇත්තක් තිබුණත් නැතත් මේ කාරණාව කියන පිරිස දිහා බැලුවම නම් හිනා යන එක වළක්වා ගන්න බැහැ. ඒකට හේතුව ඉතිහාසය පුරාම වැඩියෙන්ම මේ කාරණය කියන්නේ එකම පිරිසක් වීම. ආණ්ඩුවක්... Continue Reading →
මධ්‍යම රාත්‍රියත් පහුවෙලා. හවස් වරුවේ පටන් ගත්ත වැස්ස තාමත් එක දිගටම වැටෙනවා. නිදාගන්න යන්න කලින් පුරුද්දට වගේ මගේ නිදන කාමරයේ කවුළුවෙන් මොහොතකට එළියට එබී බැලුවා. ඔහු තාමත් අවදියෙන්! ඔහුගේ කුටියේ පහන් එළිය වෙනදා වගේම අදත් මහ රෑ දැල්වෙනවා. පරිගණක තිරය මත ඇති කිසියම් දෙයක් වෙත දෑස් යොමාගෙන සිටින ඔහුගේ ඡායාව ජල බිංදු පතිත වුණු ජනේලය අතරින්... Continue Reading →
සිලිලාර 