ළමා කා‍ලයේ තමන් හැදුණු වැඩුණු කුඩා ගම්මානයෙන් පිටවෙලා නගරයට ඇවිත් අවුරුදු ගණනාවක්ම ගතවෙලා ගිහින්. නගරයේ කලබලකාරී වාතාවරණයත් එක්ක ගම්මානයේ මතකයන් විතරක් නෙමෙයි තමන්ගේ එකම පුතා සහ බිරිද සමගවත් විවේකීව කාලය ගත කරන්නට තරම් ඉඩ කඩක් ජැක්ට තිබුණේ නැහැ.
“ රොබට් අන්කල් නැති වුණා. අන්තිම කටයුතු බදාදා ”අම්මාගේ දුරකථන ඇමතුම ආවේ හදිසියෙන්.
ඒ දුරකථන ඇමතුමත් එක්ක අතීත මතකයන් ජැක්ගේ හිතේ හොල්මන් කරන්නට වුණේ ඔහුටත් නොදැනීමයි.
“ පුතේ ඔයා අහගෙන ද ඉන්නේ…? ”අම්මා ඇහුවා.
“ ඔව් අම්මේ…ඒත් ඇත්තටම කියනවා නම් මම හිතුවේ රොබට් අන්කල් දැනටමත් නැතිවෙලා කියලයි.”
“ රොබට් අන්කල් හැමදාමත් හමුවුණාම ඔයා ගැන අහනවා. ඔයා ඒ දවස්වල එයාගේ වත්තේ වැටට එහා පැත්තේ ඉදන් එයත් එක්ක කතා කර කර හිටපු හැටි ගැන එයා හැමදාමත් ආදරෙන් මතක් කළා.. ”අම්මා කිව්වා.
“ ඔව් අම්මේ …රොබට් අන්කල් හිටපු ඒ පරණ ගෙදර මට තාම මතකයි.. මම ඒ ගෙදරට ආසයි ”
“ ඔයා දන්නවද පුතේ… තාත්තා නැති වුණාට පස්සේ එයා ඔයා ගැන හුගක් හිතුවා. ඔයාට හොද අනාගතයක් ඇති වෙනවා දකින්න එයාට හැමදාමත් ඕන වුණා. ”
“ ඔව් අම්මේ… එයා තමයි මට පොත් පත් ගැන උනන්දුවක් ඇති කළේ. එයා හුග කාලයක් ගත කළා පොත් පත් ගැන කරුණු මට කියලා දෙන්න. එයා නොහිටින්න මම අද මේ නතතුරේ නොහිටින්න ඉඩ තිබුණා…අම්මේ මම කොහොම හරි හෙට උදේම මෙහෙන් එන්නම් රොබට් අන්කල්ගෙ අවසන් කටයුතුවලට සහභාගි වෙන්න. ”
කොයි තරම් වැඩ රාජකාරි තිබුණත් ජැක් ඊළග දවසේ උදෙන්ම තිබුණු ගුවන්යානයකින් තමන් ඉපදුණු ගම්මා නයට ගියා. රොබට් අන්කල්ගේ අවමංගල උත්සවය තිබුණේ බොහොම චාම්ව, නිහඩව.රොබට් අන්කල්ට දරුවන් හිටියේ නැහැ. ඒ වගේම ඔහුගේ නෑ හිතවතුන් බොහොම දෙනෙක් ඒ වෙනකොටටත් මිය ගිහින් හිටියේ.
බොහොම කාලයකට පස්සේ ගම්මානයට ආව නිසා ජැක්ගේ හදවත පුරාම අතීත මතකයන්ගෙන් පිරුණා. අවමංගල උත්සවයෙන් පස්සේ හවස් වරුවේ ජැක් අම්මත් එක්ක රොබට් අන්කල්ගේ නිවසට ගොඩ වැදුණේ අතීත මතකයන් අවදි කරගන්නත් එක්කයි. ඒ පැරණි නිවසේ හැම දෙයක්ම වගේ පරණ විදියටම තිබුණා. බිත්තියේ එල්ලා තිබූ පින්තූර ඒ තැන්වලම තිබුණා. හැම ගෘහ භාණ්ඩයක්ම ඒ වගේම තිබුණා. නිවසේ ඇවිද ගිය ජැක් එක තැනකදී නතර වුණේ හදිසියේමයි.
“ ඇයි පුතේ…” අම්මා ඇහුවා.
“ අර පෙට්ටිය නැහැ… ”
“ මොන පෙට්ටිය ද ..? ”අම්මා පුදුමයෙන් ඇහුවා.
“ මෙතැන කනප්පුව උඩ රත්තරන් පාට ගාපු ලස්සන පොඩි පෙට්ටියක් තිබුණා. මම සිය වාරයකටත් වඩා රොබට් අන්කල්ගෙන් අහලා තියෙනවා ඒ පෙට්ටිය ඇතුළේ තියෙන්නේ මොනවාද කියලා. ඒත් එයා මට කිව්වේ ඒක ඇතුළේ තියෙන්නේ එයාට ජීවිතේ වටිනාම දේ කියලා විතරයි. ”
රොබට් අන්කල්ගේ නිවසේ සියලුම දේ ඒ විදියටම තියෙද්දී ඒ පෙට්ටිය විතරක් එතැන නැති වුණේ ඔහුගේ පවුලට සමීප කෙනෙක් එය රැගෙන යන්නට ඇති නිසා යැයි ජැක්ට හිතුණා.
“ අපරාදේ දැන් මට ආයේ කිසිදාක දැන ගන්න ලැබෙන්නේ නැහැ එයාට ඒ තරම්ම වැදගත් වෙච්ච දේ මොකක්ද කියලා… ”ජැක් පසුතැවිලි වුණා.
රොබට් අන්කල්ගේ අවසන් කටයුතුවලට සහභාගි වෙලා සතියකට විතර පස්සේ එක්තරා දවසක ජැක්ට පාර්සලයක් තැපෑලෙන් ලැබිලා තිබුණා. ඒ පෙට්ටිය දුර්වර්ණ වී තිබුණා. අත් අකුරුත් හදුනන්න බැරි තරමට අපැහැදිලියි. එත් ආපසු ලිපිනයට රොබට් කියන නම දැක්ක ගමන් ජැක් විස්මයට පත්වුණා. ඔහු ඒ මොහොතේම පෙට්ටිය විවෘත කළා. ඒ ඇතුළේ තිබුණේ ජැක්ට හුරු පුරුදු ඒ රන්වන් පැහැති කුඩා පෙට්ටිය සහ ලියුම් කැබැල්ලක්.
“ මගේ මරණයෙන් පසු මේ පෙට්ටිය ජැක් ස්මිත්ට යවන්න. මගේ ජීවිතයේ දී මට වැඩියෙන්ම වැදගත් වූ වස්තුව මේ තුළ ඇති දෙයයි. ”
ලියුමේ සදහන් කර තිබුණේ එපමණයි. ඒ සමගම කුඩා යතුරක් ද ලියුමට අමුණා තිබුණා.
ජැක් ගැහෙන හදවතින් සහ සැලෙන දෑතින් යුක්තව යතුර ගෙන ඒ පෙට්ටිය විවෘත කළා. කදුලුවලින් ඔහුගේ දෑස ඒ වනවිටත් තෙත් වී තිබුණා.
පෙට්ටිය ඇතුළේ තිබුණේ අලංකාර රන්වන් අත් ඔරලෝසුවක්.
“ ජැක් ඔබේ කාලයට ස්තුතියි…! ”ඔරලෝසුව යට පැත්තේ සියුම්ව කොටා තිබුණා.
“ ඔහුගේ ජීවිතයේ වටිනාම වස්තුව මා ඔහු සමග ගත කළ කාලයයි. ”ජැක්ට කියැවුණේ නොදැනුවත්වමයි.
ඔරලෝසුව දෙස මොහාතක් නෙත් හෙළා බලා සිටි ජැක් එකවරම තමන්ගේ ලේකම්වරිය ජැනට්ට දුරකථන ඇමතුමක් ගත්තා.
“ ඉස්සරහ දවස් දෙකේ මට තියෙන ඇපොයිමන්ට්ස් ඔක්කොම කැන්සල් කරලා දාන්න. ”
“ ඒ ඇයි ”ලේකම්වරිය පුදුමයෙන් ඇහුවා.
“ මට ඕනේ මගේ පුතයි නෝනයි එක්ක නිදහසේ කාලය ගත කරන්න… ”ජැක් කිවුවා. “ ජැනට් ඔයාගේ කාලයටත් බොහොම ස්තුතියි ”
(අන්තර්ජාලය ඇසුරින් පරිවර්තනය කරන ලදී)
සිලිලාර 
ප්‍රතිචාරයක් ලබාදෙන්න